“Lid worden van Rotary? Over my dead body.”
Rotary Club Maastricht—Geuldal
De ervaring van Jac van den Boogard.
Als kunst- en cultuurhistoricus heb ik in de jaren ’90 diverse keren excursies begeleid van de ‘inner circle’ van Rotaryclub Maastricht Geuldal. Er gingen ook altijd enkele geïnteresseerde leden mee op stap met de Rotarydames. Steevast werd mij na zo’n dagtrip gevraagd of ik lid wilde worden van de club. Ik wimpelde dat ook steevast beleefd af. Wat had ík nou toch in een Rotaryclub te zoeken? Het idee tot zo’n gezapige club welgestelde zakenlui toe te treden… daar was ik helemaal wars van!
In 1998 werd ik door Desiree Tonnaer gevraagd de catalogus te schrijven voor de grote kunstveiling die Rotary Maastricht Geuldal ging organiseren en dat heb ik met alle plezier gedaan. Tijdens de veiling maakte ik kennis met enkele Rotary leden en die bleken helemaal niet van het zelfvoldane type te zijn, waarvan ik me had voorgesteld dat ze van Rotary lid zouden zijn. Integendeel; enthousiaste ‘jonge honden’ dat waren ze!
Na de kunstveiling werd ik opnieuw als lid gevraagd; mijn scepsis had ik toen nog niet helemaal overwonnen, maar het feit dat een vrouw – Desiree – me daarvoor vroeg betekende dat de club in casu toch redelijk progressief genoemd mocht worden. Na de drie snuffelsessies was ik nog niet helemaal ‘bekeerd’. Ik heb mezelf een jaar de tijd gegeven om te kijken of het lidmaatschap zou ‘wennen’. Nou dat ik gewend raakte, al was dat niet zo snel, blijkt: ik ben in januari 2015 zestien jaar lid van Rotary Maastricht Geuldal. Waarom ik lid ben gebleven? Juist omdat ik bij onze club velen heb ontmoet die in een totaal andere wereld dan de mijne werkzaam zijn. Ik heb andere perspectieven leren zien en mijn bijdrage aan de club wordt gewaardeerd. Is er betere reden te noemen lid te worden van Rotary Club Maastricht Geuldal?
Jac van den Boogard