Dankzij de uitvoering in meerdere lagen is de stedenbouwkundige structuur van Maastricht goed voelbaar, aldus Desirée Tonnaer, waardoor het werk (zelf spreekt ze liever niet over een ‘kunstwerk’) uitermate geschikt is voor mensen met een visuele beperking. “Mensen verwachten bij een driedimensionale stadsplattegrond een verzameling miniaturen, een soort Madurodam, maar dat is het uitdrukkelijk niet, want dat zou onhaalbaar zijn. In dit ontwerp zitten minder structuren, maar nog wel genoeg om het allemaal leesbaar te houden. Om dit laatste voor elkaar te krijgen, is heel wat denkwerk verricht, niet in de laatste plaats door steenhouwer Michel Utens en zijn vrouw, die er gigantisch veel tijd hebben ingestopt.”
Behalve een toelichtende tekst in braille (nog maar 5 procent van de doelgroep maakt gebruik van het blindenschrift, aldus Tonnaer) is op het monument een QR-code aangebracht die leidt naar een speciale website waarop aanvullende informatie over de highlights is te vinden. Voor blinden en slechtzienden kan de website ook in spraak weergegeven worden. De informatie, die voor blinden en slechtzienden in spraak kan worden weergegeven, is samengesteld door de Maastrichtse kunsthistoricus Jac van den Boogard.